รักลูกนะ แต่ก็อยากมีชีวิตของตัวเองบ้างจะทำยังไงดี? –

สวัสดีค่ะ

รักลูกนะ แต่ก็อยากมีชีวิตของตัวเองบ้างจะทำยังไงดี? –

จริงๆ แค่อยากหาที่ระบายเฉยๆ แหละค่ะ เพราะในชีวิตจริงไม่รู้จะคุยเรื่องนี้กับใคร

เราแต่งงาน มีลูกสองคน คนโต 3 ขวบ คนเล็ก 1 เดือน ทำงานประจำด้วยแต่ช่วงนี้อยู่ในช่วงลาคลอด สามีทำงานประจำ และทำงานเสริมเสาร์-อาทิตย์ทั้งวัน

---

รักลูกนะ แต่ก็อยากมีชีวิตของตัวเองบ้างจะทำยังไงดี? –

รู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ตอนมีลูกคนแรกแล้วค่ะ คือเราเอาแต่คิดว่าตัวเองไม่ได้มีชีวิตส่วนตัวเลย และรู้สึกเหนื่อยมากกับการดูแลลูก การต้องทำงานบ้านเองคนเดียวทั้งหมด ขนาดตอนท้องยังต้องทำเองหมดจนคลอด ทั้งกวาด ถู ล้างห้องน้ำ ล้างจาน ซักผ้า ฯลฯ พยายามทำความเข้าใจว่าสามีต้องไปทำงานนะ เขาไม่มีเวลามาทำ เงินไม่ได้ให้เราใช้ก็จริง แต่เขาก็จ่ายค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าเทอมลูก เข้าใจนะคะ แต่ในใจลึกๆ ก็อดน้อยใจไม่ได้จริงๆ

ยิ่งช่วงนี้ อาจจะเพราะลูกเล็กด้วย การต้องดูแลลูกสองคนและทำงานบ้านทั้งหมดด้วยตัวเอง พอเห็นว่าสามีเสร็จงานแล้วได้ออกไปกินข้าวกับเพื่อน ไปเล่นกีฬา ไปทำกิจกรรมต่างๆ นอกบ้าน ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ รู้สึกอยากทิ้งลูกไปบ้าง ไม่อยากมีลูก อยากหายไปจากบ้านเฉยๆ อยากอยู่คนเดียวมากกว่า รู้สึกว่าลูกคือภาระของเรา แต่พอคิดแบบนี้ก็ยิ่งรู้สึกแย่ค่ะ ความรู้สึกรักลูกและไม่อยากมีลูกมันตีกันไปหมด

ตอนลูกคนแรกเล็กๆ เราเคยขอสามีทำกิจกรรมอะไรที่อยากทำบ้างช่วงกลางคืนที่ลูกหลับแล้ว แต่เวลาลูกตื่นแล้วร้องไห้ เขาก็จะว่าเราว่าไอ้สิ่งที่เราทำมันสำคัญมากเลยหรอถึงไม่มาเอาลูกนอนต่อ มันจะอะไรนักหนา เราก็รู้สึกผิดค่ะที่ตัวเองเหมือนแม่ที่ไม่ใส่ใจลูก

หรือมีบางวันที่ขอไปกินข้าวกับเพื่อนบ้าง ตั้งแต่มีลูกคนแรกมา เคยไปกินข้าวกับเพื่อนช่วงเลิกงานแค่ครั้งเดียวจริงๆ ค่ะ เพราะไปแล้วโดนโทรจิกตลอดว่าเมื่อไหร่จะกลับมาหาลูก

ทั้งหมดนี่คือเรื่องคร่าวๆ ที่ทำให้รู้สึกอยากทิ้งลูกไปมีชีวิตของตัวเองบ้างค่ะ ไม่อยากมีความคิดแบบนี้เลยจริงๆ แต่มันเหนื่อย เหนื่อยมากๆ จนอดคิดไม่ได้ ไม่รู้โดนอาการซึมเศร้าหลังคลอดเล่นงานด้วยรึเปล่า วันๆ คิดแต่เรื่องนี้วนไปวนมา แล้วร้องไห้แบบหยุดตัวเองไม่ได้ทั้งวัน สามีถามว่าเป็นอะไรก็ตอบไม่ได้ค่ะ ไม่รู้จะพูดยังไง เหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัวรึเปล่าที่มีความคิดแบบนี้ และไม่รู้จะทำยังไงดีให้มันออกไปจากหัวสักที??